Είναι κάποιες μέρες που ξεκινάνε στραβά και … συνεχίζουν στραβά! Εδώ και κάποια χρόνια μια σίγουρη λύση για να σκάσει ένα χαμόγελο είναι ο ΡΑΜΠΟ 😉

Θα εξηγηθώ ακολουθώντας κινηματογραφική πρακτική στην ανάλυση

Χρόνος

2008

Υπόβαθρο ιστορίας

Τυραγνισμένος από την εφορία και τα χρέη ο τιτανοτεράστιος Σιλβέστερ Σταλόνε αναγκάζεται να ξεθάψει τον Γιάννη τον Ράμπο από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ρεφάρει… (αντίστοιχα προβλήματα έχουν ταλανίσει και άλλους τιτάνες του παγκόσμιου κινηματογράφου όπως ο Γουέσλι ο Σναϊπς και ο Νικόλας ο Κέιτζ). Το νέο του κινηματογραφικό πόνημα / αριστούργημα λέγεται απλώς RAMBO και βγαίνει στις αίθουσες.

Ο κακός

Ο γνωστός κριτικός κινηματογράφου του Αθηνοράματος Μήτσης αποφασίζει πως η ταινία δεν συνάδει με τα καλλιτεχνικά του γούστα και γράφει την ακόλουθη κριτική με βαθμολογία 0 (ολογράφως ΜΗΔΕΝ) και την απεικονίζει με παντελή απουσία άστρων. Τη θέση τους έχει πάρει ένα … τετραγωνο.

Ο καλός

Το κοινό ξεσπά και σε μια πρωτοφανούς μεγέθους εκδήλωση θαυμασμού και συμπαράστασης στον πένητα καλλιτέχνη και αποφαίνεται…

Το αντικαταθλιπτικό

Η ανάγνωση των διθυραμβικών κριτικών (αλλά και των λίγων αρνητικών σχολίων) προκαλεί αίφνης έκρηξη αδρεναλίνης και έκκριση ενδορφινών, με άμεσο αποτέλεσμα την παρουσίαση συμπτωμάτων νευρικού γέλιου. 1 σελίδα (από τις 12 συνολικά!!!) είναι αρκετή για να πάνε κάτω τα φαρμάκια… Παραθέτω ορισμένα μόνο από τα σχόλια εν είδει preview (ελληνιστή προσεχώς) και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να προσθέσετε την πλήρη σελίδα στους σελιδοδείκτες του browser – ιδανικά σε υποφάκελο με ονομασία “Για τις δύσκολες ώρες” 😉